نگین ایران زمین

کوچک های بزرگ!
چشم هایم رو به ستاره ها بود و سرم روی بالش.
کم کم پلک هایم از بال زدن دست کشیدند!
در همین لحظه، صدایی ظریف سکوت شب را شکست...
چِک چِک چِک ....
از جا بلند شدم و به طرف آشپزخانه رفتم. از شیر ظر فشویی آب میچکید.
آن را محكم بستم؛ امّا باز چکّه می کرد. مادرم آمد. او نیز هر چه تلاش کرد، سودی نداشت!
گفت: فردا که مغازه ها باز شد، تعمیرش میکنیم؛ سپس سطل بزرگی زیر شیر آب گذاشت تا آب هدر نرود.
صبح ، وقتی کنار شیر آب آمدم، دیدم نصف بیشتر سطل پر شده بود! ...